O książce: 2019 / To tomik wierszy petersburskiej (ale już ługańskiej) poetki i dziennikarki Anny Dolgarevy, autorki książki zbiory „Czas czekać” i „Kroniki wewnętrznego spalania”. I mówi o trzech najstraszniejszych i najważniejszych rzeczach na świecie: śmierci, wojnie i miłości. Śmierć przytrafia się każdemu, wojna przytrafia się wielu i nie każdy zazna prawdziwej miłości. W wierszach Anny Dolgarevy jest dużo ognia. Na stronach szaleją żywioły: ogień, woda, ziemia, powietrze. Często są one ciasne w ramach klasycznego wiersza: rytm się załamuje, układ rymów zmienia się w locie; „w dekadzie oblężenia, kiedy pada czarny śnieg”, postąpienie inaczej musi być niemożliwe. To wiersze o bólu, samotności, tęsknocie. Ale jest też nadzieja - że nie ma śmierci, że gdzieś za granicą wieje „jasny wiatr”, jest niebo, a na tym niebie są „tęcze rockmanów”. Nadziei, że tam, za progiem, nic się nie kończy.